وقتی صدای نوشته ها بلند می شود

امروز خوب بود ..باید ثبت بشود در بهمن :)

بهمن دارد میرود و من یادم رفته یک ماه از تولد تو گذشته است ..

تاری چشمم به من فهماند که تو هستی و باید سوی چشمانم را به دو سوی چشمانت خیره کنم و من این کار را نکردم و به جایش رو برو را نگاه کردم . نزدیک شدیم اما من از تو دور شدم , نزدیکتر شدی اما من دور شدم از تو , من سوار ماشین عین و تو پیاده .. نزدیک شدم و نگاهت نکردم نزدیک تر شدم ولی باز هم نگاهت نکردم ..عین سلامت کردم و تو را با اقا خطاب کرد .باز هم نگاهت نکردم , رد شدیم باز هم نگاهت نکردم .. حالا من احمقی هستم که پشیمانم من باید یه روزی جرعت داشته باشم که به چشمانت نگاه کنم لعنتی؟ مگر نه؟ قرار نیست بعد از هر بار دیدنت خودم را بزنم به کوری و خودم را با حیاترین دختر نشان دهم ..قرار نیست جانان ..

* Adele -Hello

به آرشیو بهمن نگاه میکنم ..تنبل تر از قبل شده ام . دیگر انگار نای نوشتن ندارم , قرار نبود بهمن اینگونه باشد قرار بود سراسر از احساس باشد مگر نه *بمی جان ؟

* همان بهمن شما همین بمی خودم :)

*حافظ

بلند شدم رفتم در یخچال را باز کردم لاک بنفش را در آوردم و انگشتان دست چپم را یکی در میان لاک زدم . بعد از آن فکر کردم یه چیز دیگر کم است , رفتم سراغ لوازم آریشی مامان و رژ لب صورتی را برداشتم و با وسواس خاصی آن را استفاده کردم بعدش مداد چشم  را برداشتم و زیر چشم هایم را با یک خط مسخره دور زدم که البته بیشتر مرا شبیه به زمانی کرده بود که انگار  بعد از آرایش صورتت را شسته ای و بعد میبینی چشمانت چه افتضاحی شده اند ! موهایم را شانه کردم و یک گیره  سر آبی به موهایم زده ام .. حالا احساس میکنم کمی دختر شده ام ..

*یادم باشد باید بیشتر به خودم برسم , آفریده شده ام که لطیف باشم که دختر باشم نه مرد , نه خشن و نه بی روح.