نامه هایی به عشقی که هرگز متولد نشد

رها کردن نوعی به دست آوردنه؟ اگر رهات کنم به دستت میارم؟ اگر رهات کردم و از دست رفتی چی؟ اصلا تو رو به دست آوردم که با رها کردنت از دست بدم؟ اصلا ما دو خط موازی هستیم که هیچ وقت بهم نمیرسیم؟ رهات میکنم ، خودم رو رها میکنم ، حسی که به تو دارم ، حسی که ممکنه هیچ وقت تو نسبت بهم نداشتی رو رها میکنم. عشق با ذلیلی و تلاش‌هایی که به قصد خودنمایی باشه به دست نمیاد. عشق با موقعیت شناسی و انتخاب های درست به دست میاد. اگر خط زمانی و انتخاب های ما بهم نزدیک بودن شاید شانس دوباره ای وجود داشته باشه. دیگه دست از تلاش های مذبوحانه برمیدارم. خداحافظ

The Fault in Our Stars

یه وقت در گوشم گفت تو میترسی تصویری که ازش تو ذهنت ساختی با واقعیت فرق کنه ، برای همینم همیشه احساساتت رو در نطفه خفه میکنی ؛ تو از واقعیت میترسی . از عدم تطبیق اون چیزی که دوست داری با اون چیزی که واقعا هست. تو دائما فرار میکنی ، تو عاشق تصویر ذهنی‌ای شدی که از آدم ها ساختی و واقعیت مثل یه سیلی سخت تو یه روز برفیه؛ سرد و دردناکه. برای تو عشق ناممکن ترین اتفاقه. دنبالش نگرد ، خاطرش رو نخواه..

۱۴۰۲

تو فکر اینم بشینم درس بخونم. همش به این فکر میکنم که از پسش برمیام یا نه؟ ولی جهنم و ضرر ، منکه نصف بیشتر عمر رو ضرر کردم‌ اینم روش. حداقل حسرتی رو دلم نمیمونه دیگه.