هر وقت که به جون خودم غُر میزنم و از خودم ایراد میگیرم که الم و بلم ، مامان با یه صدای نازک و آرومی میگه:" خواهرت اینجوریه" مثلا بعد شام به مامان گفتم که شبیه ماشین عمو میم هستم ؛ قراضه و قدیمی و اینقدر درست شدنش هزینه میخواد که فکر اسقاطی کردنش بی دردسرتره تا درست کردنش ، بعدش در حالی که سعی کردم جو رو به طرف "فقط یه شوخی کوچولو بود" پیش ببرم یه لبخند کجکی زدم . مامانم صداشو نازک کرد و با یه لحنی که فقط مادرا با بچه هاشون الخصوص بچه های کوچیک حرف میزنن گفت:" خواهرت قراضه س گلیییییی" و دقیقا گلی رو به همین صورت میکشه با یه اهنگ خیلی قشنگ ، منم خندیدم و با همون خنده ی خشک شده به گوشه دیوار نگاه کردم و بعدم با گفتن منکه خواهر ندارم مامان قضیه رو خاتمه دادم. :')
