یادم میاد یه چند باری گفت" ماها خودمون انتخاب میکنیم که غمگین باشیم یا شاد " میدونی هر دوی اونا همیشه هستن و بودن ولی  مثل دو فرشته ای که رو شونه هامون کارهایی که انجام میدیم رو مینویسن که البته اسم فرشته ای که خوبی ها رو مینویسه رقیبه و اسم اونی که بدی ها رو مینویسه عتیده ؛ میدونین این ما هستیم که انتخاب میکنیم بد باشیم یا خوب! که رقیب شروع کنه به نوشتن یا عتید! اینکه بازم ما هستیم که شادی رو انتخاب میکنیم یا غم رو! ولی میخوام بگم تو دلتون کلی بذر امید بکارین ، دونه های کوچیکی که فقط خودتون میبینین! بالاخره یکیش رشد میکنه بزرگ میشه ولی یادتون نره اینقدر دونه بکارید که تو روزهای سخت وقتی یه جوونه سر درآورد یادتون باشه امید نتیجه میده همیشه ، هیچ وقت به امید یه دونه که ۱۰۰ ٪ مطمئن هستین رشد میکنه از کاشتن دونه های دیگه نا امید نشید..