• یه حس مزخرفی موقع اینستاگرام گردی به آدم دست میده ، مثلا اینکه کاش من اینو داشتم ، کاش اون مال منم ، کاش من به جای فلانی بودم و غیره .. اما امروز وقتی تو ذهنم یکی میگفت کاش تو جای اون بودی ؛ کاش مثل اون بودی . بهش گفتم خیلی خب ، اگه من جای اون باشم پس کی جای من رو میگیره؟ کی به جای من زندگی میکنه؟ اصلا گیرم بشه شبیه اون شد ، خب به چه دردی میخوری؟ مگه وقتی اصل هست کپی به درد میخوره؟ آدما اصل مدارک براشون مهمه کپی یه چیز فرمالیته ی مسخرس . دختر تو به جای خودت زندگی کن ، هرکی باید به جای خودش زندگی کنه ، اگه دلیل دنیا اومدن ما این باشه که ، مثل دیگری زندگی کنیم که میشیم کپی ! که دیگه به درد نمیخورم ، که اگر قرار بر شبیه شدن به دیگری بود اصلا به دنیا نمی اومدیم .
• البته که این موضوع قضیه اش از الگو برداری کردن از خصوصیات ، رفتار ها ، اخلاق و منش آدم های خوب جداست و فرق داره ، فرقش مثل این میمونه که یه آدمی یه متنی رو به اسم خودش جا بزنه اونوقت کارش میشه چی؟ آفرین دزدی ، دزدی ادبی . حالا اگر اون شخص حق کپی رایت رو رعایت کنه و منبع رو ذکر کنه و حتی باعث نشر خوبی بشه ، یعنی به واسطه ی اون ، متن شخص نویسنده بیشتر دیده بشه این میشه الگوبرداری خوب . خلاصه نمیدونم مفهوم رو خوب رسوندم یا نه ولی کل ماجرا این بود. : )
