به وقت آبان عزیز

قبلنا گفته بودم که بی مخاطب مینویسم ولی ممکنه بعضی از جملاتم مخاطب دار به نظر بیاد. امشب که داشتم ‌وبلاگم رو میخوندم متوجه شدم قبلا به طور واضحی اعتراف نکردم که بعضی از پست ها یه جاهایی تراوشات ذهن خودم بوده ، یه جاهایی یه نقطه از واقعیت نوشتم و اون رو به دنیای خیال بردم و بال پر بهش دادم. اسمش رو بذارین یه اعتراف شب هنگام که یه ذره نبودنم رو جبران کنه :))

*دلم تنگ شده .. ایا رمق نوشتن دوباره رو دارم که برگردم؟ نمیدونم.