دهمین روز از مرداد را اینگونه آغاز نکنید!

می دانید دارم فکر میکنم که حوصله داشتن چیز عجیبی ست. مثلا اینکه می تواند باعث شود یک روز صبح زود از خواب بلند شوید برای خودتان صبحانه درست کنید و کارهای خانه را انجام دهید بعدش بنشینید کتاب بخوانید یا حتی بیاید در وبلاگتان درباره آخرین اتفاق خوشایند یا اینکه درباره ی رابطه ی خود با آدم های اطراف سخن بگوید یا حتی اینکه می توانید عصرانه یک کیک خوشمزه درست کنید و تمام وقت به این فکر کنید که نتیجه ی زحمتتان میشود چه و اینکه شب را با کسی که دوست دارید بگذرانید و درباره ی علایق همدیگر صحبت کنید یا همدیگر را به تماشای یک فیلم کمدی و در بعضی مواقع (!) عاشقانه دعوت کنید. حوصله نداشتن باعث میشود تمام روز را روی تخت خود غلت بزنید و از اینستاگرام به تلگرام از تلگرام به بلاگ و .. را بگذرانید و فقط درمواقع لزوم تن لش (!) خود را بردارید بروید برای انجام کار ضروری (wc) یا خوردن نهار و شام , آنوقت است که حس میکنید اوه یس فک کنم دارم کم کم زخم بستر میگیرم را با تک تک سلول های وجود حس میکنید و بعدش باز فکر کنید و تمام روز تا انتهای شب را به خودتان لعنت بفرستید !

می دانید من یک آدم بی حوصله هستم و تمام وقایعی که شرح دادم را به گردن میگیرم که اینها همه حالات من در فصل دلچســب (!) تابستان است و اینکه به گروه خاصی هم توهین نکرده ام کسی به خود نگیرد رفقا :))

*خیلی بی سوادم که که غلت زدن را اشتباه نوشته بودم ..

فکر کنم قرار شد سیبری در وجودم شکل بگیرد..

دارم حس میکنم بدنم دارد سست میشود این را پاهایم موقع راه رفتن چند بار به من گفتند و من فکر نمی کردم قضیه جدی باشد. و خب جدیدا دستانم نیز دارند به من میگویند که آنان نیز رمقی ندارند.  خب مگر میشود یکهو هم حال بدنت بد شود و بعد حال روحت؟ ترس دارم از اینده از همه چیز..