Let's run away and don't ever look back, ever look back

دوست داشتم بیام و بگم - یعنی بنویسم -

You make me Feel like

I'm livin' a teenage dream

ولی حقیقتا اینجوری نیست.

دلم میخواد میشد ذهنم رو یه دور ریست کنم بدون هیچ بک‌آپی ؛ دوست دارم یه بار دیگه از اول شروع کنم ولی مثل اینکه سیستمم خیلی قدیمیه و اینو پشتیبانی نمیکنه. تلاش هام نافرجام‌ میمونن و منم و یه عالمه نیوفولدرهای باز شده که محتواشون به طرز مسخره‌ای شبیه به همه و حتی یدونه‌شون هم استفاده نشده و بلا استثناء همه پنجره ها همونجور باز شده موندن و سیستم رو داغون کردن. مقصر کیه؟ چیه؟ عوامل زیادن و از حوصله خالی ولی جا داره بگم" ما برای جوانی کردن خیلی پیر شدیم.."

فلذا هیچم و هیچ که "شاااید " در هیچ نظر فرمایی..

ما ؛ در خلوت خودمان اینگونه بودیم ..

 روی یکی از بردهای دانشگاه این را دیدم ؛ حس کردم حداقلش یکی شجاعت این را داشته که واقعیت را بگوید. هرچند دردناک است و هیچ چیز نمیتواند این حجم از خشم ، ناامیدی ، ناراحتی ، انزجار و انواع و اقسام احساسات مختلف را بیان کند. ما کسانی نبودیم که از باخت تیم ملی‌مان خوشحال شویم ولی ببینید چه به روزمان آمده که اینطور شدیم! ببینید چه چیز هایی را پشت سر گذراندیم و همچنان داریم میگذرانیم که اینگونه از قید خیلی چیزها که زمانی ارزش و جایگاه والایی در قلب و روح ما داشتند ؛ گذشتیم.